Walka o ogień

Przy ogniu było ciepło ale namiot stał w strefie subarktycznej

Niektórzy się nie szczypią i dają radę w nieco bardziej ekstremalnych warunkach bez ognia i jeszcze jakby nigdy nic czytając gazetkę :) No mnie się to nie udało. Choć wypad zaliczam do udanych to jednak nie wyobrażam go sobie bez życiodajnego ciepła ogniska.

Wiem, że można zabrać papier i zapalniczkę, ale to daję więcej satysfakcji, poza tym jest jeszcze łuk ogniowy :)

Każde oddalenie się od niego - na rozbicie namiotu, na przyniesienie drewna, czy z rana na zwijanie obozu  -było bolesne, a możliwość zwieńczenia każdej z tych czynności rozgrzaniem się w cieple płomienia okazała się bezcenna. W zasadzie przy braku ognia jedyna opcja jaką dla siebie bym widział to niewyściubianie głowy spod śpiwora. Od momentu jak się w nim zakopałem wieczorem do rana tylko raz potrzeba fizjologiczna zmusiła mnie do opuszczenia względnie ciepłego schronienia. I to tylko tyle aby się podnieść i otworzyć połę. Za to widok wtedy okazał się nietęgi. Las pięknie rozświetlał wiszący tuż nade mną księżyc. Sen umilał wyjący gdzieś w górze wiatr. Rano nie chciało się wychodzić ale szybkie przywrócenie do życia ognia pozwoliło na konsumpcję śniadania i sprawne pakowanie.

W lesie cisza i spokój, za to dużo śladów nart... a to daje do myślenia